مزرعه

به گل های زرد افتابگردان

که خورشید

از زیبایی خویش 

به ان می بخشد 

و مترسک

به جرم چهره ترسناکش 

سالیانی دراز

مزرعه را پاسپانیست 

با هر نسیمی که می وزد

و کلاغ پیر قصه ها

خسته از سفرهای بسیارش 

آرام بر درختی نشسته

و چشمش به خوشه های 

طلایی رنگ گندم هاست 

و عکسی ز چهره ام 

افتاده بر روی اب 

که مزرعه را جان می بخشد 

به هنگام لالایی خورشید 

در پشت کوه های ابی رنگ